κρουσματώ

κρουσματῶ, -έω (Μ) [κρούσμα]

1. (μτβ.) κρούω το σήμαντρο για έγερση

2. (αμτβ.) (για ξύλινο σήμαντρο) αποδίδω κρότο, παράγω ήχο λόγω κρούσεως («κρουσματοῡντος τοῡ ξύλου», Θεόδ. Στουδ.).